Met mijn slippertjes door het zand

In Sairee Beach, het gezelligste gedeelte van het eiland, heb ik een huisje gevonden aan zee. En dat is genieten. De ondergaande zon in de Golf van Thailand kan nooit dezelfde zijn als die van de Noordzee. En als dat wel zo is, dan doet hij hier een stuk beter zijn best!

Een mooie plek dus om even uit te rusten van de reis, om te wennen aan het tijdsverschil en het klimaat. De lucht is vochtig en de temperatuur is ruim 30°C.

Voor mij een zware beproeving want eigenlijk hou ik niet van zon en warmte. Na een paar minuten op dit eiland wist ik weer waarom. Als een Barbapapa ben ik veranderd in wandelende Niagara waterval.

Nee, ik hou van wollen truien, zachte dekens, warme chocomel en winters waarin het vriest dat het kraakt. Als halfbloed Fries zou ik het liefst elke winter schaatsen. Ik ben zelfs lid van de koninklijke vereniging 'De Friesche Elf Steden'.

Dezelfde avond, als een verfrissend koel briesje zich aanmeld, ben ik alles snel vergeten. Ik ben over het strand richting de haven van Mae Haad Bay gaan lopen, dezelfde haven waar ik eerder met de nachtboot ben aangekomen. Ik heb mijn slippertjes in mijn hand genomen en de branding door mijn voeten laten bruisen. De kustlijn is vol met kleine restaurantjes, barretjes. Het is gezellig maar zeker niet druk. Het hoogseizoen is hier nog niet begonnen.

De wet van Murphy blijkt universeel, het gaat de hele avond goed tot ik met mijn iPhone even de sfeer ging filmen..........