From Zero to Hero

Na bijna twee maanden als Dive Master gewerkt te hebben moest ook ik er aan geloven. Ik kreeg een barotrauma aan mijn oor. Een over- of onderdruk verwonding die wordt veroorzaakt door verschillen tussen de omgevingsdruk en de druk in luchthoudende holten. Bij duiken heb je natuurlijk te maken met waterdruk, hoe dieper je gaat hoe hoger de druk wordt. Het hebben van oorproblemen komt veel voor onder duikers. Ach ja...mijn oortjes zijn natuurlijk ook niet meer de jongste. Dus daarom met de boot naar Ko Samui, een eiland hier in de buurt, om met de scooter-taxi naar de 'oor' specialist in het grote ziekenhuis te gaan......

Met de scooter-taxi naar Samui Hospital 

Je oren herstellen zich vanzelf, maar tot mijn grote schrik gaf de KNO arts mij het strenge advies om een paar weken niet meer te duiken. Slecht nieuws! De reden dat ik hier ben is natuurlijk om te duiken. Gelukkig heeft Robert, de eigenaar van Impian Divers, mij goed opgevangen en zijn we aan mijn assistent instructeurs opleiding begonnen. Robert had mij dit al eerder aangeboden, maar ik het zo naar mijn zin als Dive Master, dat ik dit steeds voor mij uitgeschoven had.

Na een paar hele leerzame weken met Robert als leraar, was ik zo enthousiast dat ik besloot om de volledige PADI duikinstructeur opleiding te gaan volgen. Voor ik het wist zat ik op 1 oktober jl. in de schoolbanken van het IDC (Instructor Development Course) center van duikschool Buddha View om aan het echte werk te beginnen.

Buddha View's IDC Center, Koh Tao Thailand

We begonnen op één oktober met een driedaagse 'prep course' ter voorbereiding op de IDC. Totaal 14 dagen om ons klaar te stomen voor de IE, de 'Instructor Examination'. Een driedaags examen waarvoor speciaal professionele Instructor Examiners van het PADI Asia Pacific kantoor komen om je te beoordelen.

Op de eerste dag was het 'dive theory exam' met de onderwerpen; Physiology, Physics, General Skills & Environment, Recreational Dive Planner (RDP),  Equipment en General standard & Procedures. Een spannende dag, want we kregen ook de groepsindeling en de opdrachten voor onze 'teaching presentations' Later in het klaslokaal, open water en het zwembad zouden plaatsvinden.

Team Purple in zwembad Regus met PADI examinator Thomas Knedlik

Alle examens heb ik goed doorlopen met mooie resultaten. Het was een geweldige ervaring met als beloning een 'Certificate of Completion' en na controle van al het papierwerk (zo stond het er echt) kreeg ik dan 'the rating of PADI Open Water Scuba Instructor'....wauw!

De overhandiging van het certificaat

En een opgeluchte groep van geslaagde medestudenten

Twee dagen geleden ontving ik de mail van PADI dat alles was verwerkt en dat ik nu officieel les mag gaan geven. Als Open Water duiker aangekomen op Koh Tao en nu, na maanden hard zwoegen, duikinstructeur geworden......hier op Koh Tao noemen ze dat 'from Zero to Hero'

Snorkeltest

Op (bijna) ieders verzoek dan toch nog even terug naar de avond van mijn snorkeltest. De avond waarop ik moest bewijzen ook de 25ste skill van mijn Dive Master opleiding te beheersen.

Het is de ontgroening die elke nieuwe Dive Master moet ondergaan. Ik heb nog geïnformeerd hoe ik er onderuit kon komen. De enige mogelijkheid was om het eiland met de nachtboot te verlaten om daarna voor eeuwig verbannen te zijn van Koh Tao. Dat was natuurlijk geen optie.

Het begon met een Tequila Suicide; squeeze the lime into your eye, snort the salt (using both nostrils, just to maintain a healthy balance) and down the shot.

*WARNING* May cause nasal bleeding, bloodshot eyes and being totally waisted

Navigatie is niet mijn sterkste kant en eenmaal onder water wordt het niet veel beter. Mijn collega's hadden dan ook speciaal voor mij een onmogelijke oefening met een kompas verzonnen. De bedoeling was dat ik flesjes met sterke drank en flesjes met cola moest zoeken. Zelf was ik van mening toch echt een paar flesjes met cola gevonden te hebben maar al snel kwam ik er achter dat de bucket, die ik door de snorkel heen moest leegdrinken, voor het overgrote deel uit sterke drank zou bestaan.

De snorkeltest en Niko die met veel plezier mijn snorkel blijft vullen

Gelukkig was er enthousiast publiek dat mij er met veel gejoel doorheen probeerde te helpen. Immers, het beste vermaak is leedvermaak.

 

Ik weet nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren dat iemand, tijdens mijn snorkeltest, over de mooie zwarte slippertjes van Marianne heeft kunnen kotsen. Schande!

 

 

Gelukkig is de zee altijd dichtbij en was dit kleine onsmakelijke ongelukje met een beetje zeewater snel opgelost.

Eerste hulp onder water

Het is bijna niet te geloven hoe snel de maand juli is omgevlogen. Ja ik weet het, of ik vaker wil bloggen! Nou bij deze...

Het was hier de afgelopen dagen bewolkt en regenachtig. Er kwamen berichten door van extreme hitte in Nederland terwijl wij hier verkoelende regenbuien en wind hadden. Ik vond het heerlijk. De vakantiegangers mopperden.

Het was precies in de periode dat ik mijn Rescue Diver Course aan het doen was. Veel regen, wind en hoge golven.....dit maakte de opleiding meer dan realistisch. Op de foto hieronder ben ik samen met mijn Engelse duikmaatje Nick op zoektocht naar een 'missing diver'. Arm recht vooruit en het polskompas om andere arm recht voor de borst.....

We hebben verschillende zoekpatronen geleerd en hier gebruiken we het Square Spiral Search Pattern. Als meeteenheid voor de afstand tel je de slagen die je met je vinnen maakt (kick cycles).....

Eenmaal de door de instructeur verstopte vlag gevonden te hebben ging Nick op deze plek liggen en speelde de 'bewusteloze duiker' die ik naar de oppervlakte moest gaan brengen. Op de onderstaande foto zie je hoe ik voorzichtig wat lucht in zijn vest blaas om positief drijfvermogen te krijgen.
 

Om een mooie gecontroleerde noodopstijging te maken knel ik mijn knieën om de luchtfles zodat ik het drijfvermogen (in dit geval van arme Nick, die zijn best doet om zo slap mogelijk blijven) met mijn ene hand kan corrigeren en met mijn andere hand zijn ademautomaat in zijn mond druk en zijn hoofd iets naar achter houd waardoor zijn luchtwegen open blijven.

   

Eenmaal boven gekomen heb ik geleerd om in het water gelijk met de beademing te beginnen terwijl ik tegelijkertijd naar de boot zwem en zijn duikuitrusting verwijder. Bij de boot aangekomen is het nog niet voorbij.  Nick moet nog het boottrapje op zodat de mensen aan boord hem kunnen aanpakken......We leken wel een getrouwd stel.

Met veel dank aan Marlies, die hier bij Impian Divers ook haar Dive Master opleiding doet, voor de foto's....maar zeker ook voor het leuke filmpje waar ik Nick naar de boot breng en oefen hoe ik hem (om de vier tellen) kan beademen en tegelijkertijd zijn duikuitrusting kan verwijder. Net op het einde zie je dat ik opeens kramp krijg in mijn kuit. De instructeur trekt mij gelijk naar zich toe om mijn been te strekken en mijn kuit te masseren. Nick had dit ook al een paar keer gehad. Vaak komt het door uitdroging. Drinken is hier heel belangrijk en we gebruiken ook zakjes met Electrolyte omdat je veel vocht verliest.

....terwijl ik het uitgil van de pijn deed bewusteloze Nick, nadat hij ineens kopje onderging, verbaasd zijn ogen open en hoofdschuddend riep hij; ''Hé guys I am dying here!"

 

Klik hier voor het volledige bericht 

Aan de studie...

Tijdens mijn verblijf op Sairee Beach heb ik een scootertje gehuurd en ben ik rond gaan toeren op het eiland. Al gauw vond ik de Nederlandse duikschool die mij, door iemand die anderhalfjaar op Koh Tao gewoond en gewerkt heeft, was geadviseerd. Impian Divers...met de slogan "Don't dive with the rest, Dive with the Best"

 

Een vriendin van mij op facebook vertelde dat Impian 'droom' betekent, een mooie plek dus om mijn dromen waar te maken.

 

Mijn eerste doel is om Dive Master te worden en om daarna misschien door te gaan voor duikinstructeur. De eigenaar van het duikcentrum verwacht een druk seizoen en vertelde dat hij voor een goede Nederlands en Engels sprekende Dive Master altijd werk heeft. Dus met een beetje geluk kan ik na mijn opleiding gelijk aan de slag, zodat ik eerst wat ervaring op kan doen in deze rol voordat ik de volgende stap maak.

 

Op dit moment ben ik nog 'Open Water Diver' en onderstaand schema geeft een goed beeld welke stappen ik nog moet doorlopen...

 

 

Een hoop studeren dus. Theorie en praktijk. Gelukkig ook lekker veel duiken!! 

Het eerste wat ik hier heb gehaald is mijn Advanced Open Water Diver brevet..... 

 

 

Om dit brevet te halen moest ik vijf adventure dives maken. Ik heb gekozen voor; Fish Identification, Night Diving, Peak Performance Buoyancy, Underwater Navigation en een Deep Dive.  Specialties waar ik straks als Dive Master ook echt wat aan heb. 

 

Mijn Deep Dive heb ik gedaan bij het HTMS Sattakut Ship Wreck (LCI 742). Samen met mijn instructeur ben ik afgedaald naar de achterkant van het schip waar ik mijn duikhorloge op de bodem heb gelegd en precies op 30 meter diepte uit kwam.  

 

De afdaling was schitterend. Het zicht was goed en het was prachtig om het wrak steeds dichterbij te zien komen.  Het kanon op de voorsteven is werkelijk prachtig....

 De eerste stap om Dive Master te worden is gezet en ben al begonnen aan mijn Rescue Diver Course. De mensen die bij het Duikcentrum werken zijn erg gezellig. Omdat ik straks DMT (Dive Master Trainee) wordt, maak ik al een beetje deel uit van het team en biedt een helpende hand daar waar nodig. 's Avonds gaan we vaak met zijn allen eten. Een nachtje doorzakken in één van de gezellige barretjes moet nog even wachten. Ik ben aan de studie! 

Met mijn slippertjes door het zand

In Sairee Beach, het gezelligste gedeelte van het eiland, heb ik een huisje gevonden aan zee. En dat is genieten. De ondergaande zon in de Golf van Thailand kan nooit dezelfde zijn als die van de Noordzee. En als dat wel zo is, dan doet hij hier een stuk beter zijn best!

Een mooie plek dus om even uit te rusten van de reis, om te wennen aan het tijdsverschil en het klimaat. De lucht is vochtig en de temperatuur is ruim 30°C.

Voor mij een zware beproeving want eigenlijk hou ik niet van zon en warmte. Na een paar minuten op dit eiland wist ik weer waarom. Als een Barbapapa ben ik veranderd in wandelende Niagara waterval.

Nee, ik hou van wollen truien, zachte dekens, warme chocomel en winters waarin het vriest dat het kraakt. Als halfbloed Fries zou ik het liefst elke winter schaatsen. Ik ben zelfs lid van de koninklijke vereniging 'De Friesche Elf Steden'.

Dezelfde avond, als een verfrissend koel briesje zich aanmeld, ben ik alles snel vergeten. Ik ben over het strand richting de haven van Mae Haad Bay gaan lopen, dezelfde haven waar ik eerder met de nachtboot ben aangekomen. Ik heb mijn slippertjes in mijn hand genomen en de branding door mijn voeten laten bruisen. De kustlijn is vol met kleine restaurantjes, barretjes. Het is gezellig maar zeker niet druk. Het hoogseizoen is hier nog niet begonnen.

De wet van Murphy blijkt universeel, het gaat de hele avond goed tot ik met mijn iPhone even de sfeer ging filmen..........

We Fly Smiles

Via Helsinki ben ik naar Bangkok International Airport (Suvarnabhumi) gevlogen. De binnenlandse vlucht die ik moest hebben was op een andere luchthaven (Don Mueang). Mijn bestemming was Chumphon, waar de boten vertrekken naar Koh Tao. De maatschappij die deze vlucht verzorgde was Nok (het Thaise woord voor vogel), bekend van de in opspraak geraakte kalender en het prachtige beeldmerk.

Om op het vliegveld te komen ben ik op zoek gegaan een taxi chauffeur. Ik vond een allervriendelijkste maar hij had een probleempje....Ineens stopte we en verdween hij, al excuserend en in volle vaart met een wapperend stuk WC papier onder de arm, uit beeld. Dit herhaalde zich een paar keer, de arme man was aan de diarree.

 

De slogan van Nok is "We Fly Smiles" en het beeldmerk is op al hun vliegtuigen geschilderd. Er kwam zeker een smile op mijn gezicht toen ik de 'Nok Mini' zag; een klein vliegtuigje voor 30-35 passagiers. Mijn kleinste ooit!

 

Het was een gezellige vlucht met een paar Nederlanders en een leuk stel uit Canada waarmee ik bij aankomst besloot om samen de nachtboot naar Koh Tao te nemen en niet de high speed catamaran die in de ochtend vertrok. Lekker Low-budget...

Het gaf ons tijd om nog even wat te eten en de overnachting te combineren met de oversteek naar het eiland. Er waren ons bedden beloofd en die waren er...helemaal goed...ik was wel toe aan een bedje!

 

Zwerven met een winkelwagentje

De horror van goedkope vluchten is een slechte verbinding en uren doorbrengen op koude en verlaten luchthavens. Zo was ook ik de klos, maar dan op de luchthaven van Helsinki.

 

De luchthaven van Helsinki,  de op drie na grootste luchthaven van Scandinavië met jaarlijks meer dan 13 miljoen passagiers, is het gezellig. Vreemd...is het dat ik zoveel zin heb in mijn duikavontuur? Of zou de geweldige flexplek met stroom en super WiFi de oorzaak zijn dat ik mij zo goed heb vermaakt!

 

 

Een mooie gelegenheid om mijn eerste YouTube filmpje ooit te uploaden. De laatste maanden heb ik bij Fun Diving onder water mogen filmen en deze beelden bewerkt tot een filmpje

 

Hierbij.....

 

"Duiken met een beperking, duiken voor iedereen"

 http://youtu.be/3MTDIwlxsWo